رقص کودک

رقص کودک

رقص کودک را همه ما دیده ایم این رقص بدون هیچ برنامه ریزی خاصی انجام می گیرد . رقص کودک سرشار از انرژی های مثبت و الهام بخش می باشد.

رقص کودک منبع الهام بخش برای ما می باشد.

رقص کودک را بدون هیچ قضاوتی  نگاه می کنیم و هر دو طرف از دیدن آن لذت می بریم ؛ این رقص هم کودک را دچار شور و شعف می کند و هم افرادی که آنرا می بینند .

اینکه می گویم رقص کودک می تواند منبع الهام بخش باشد بخاطر این است که از قبل ما کودک را برای رقصیدن آماده نکرده ایم و کودک هم برنامه خاصی نداشته است یعنی رقص کودک ازقبل پیش بینی نشده است و اگر رقص کودک حرکات ناموزن هم باشد باز هم به این رقص توجه می کنیم و تشویق می کنیم .

اینکه چه اتفاقی می افتد در بزرگسالی ما رقص کودک درون خودمان را بدست فراموشی می سپاریم دلایل زیادی دارد که مهمترین آنها تربیت خانوادگی و نوع فرهنگی می باشد که ما درآن زندگی می کنیم .

زمانی که رقص کودک را ما در دوران کودکی نادیده بگیریم این کودک دیگر هرگزنخواهد رقصید ؛ زمانی که ما می گوییم رقص مال دخترهاست و برای پسر زشت هست که برقصد و از یک برهه زمانی خاص رقص برای دختر هم ممنوع می شود از آنجاست که این کودک شاد بودن و زندگی کردن بدون برنامه که یک بخشی از روال طبیعی زندگی بشر هست را بدست فراموشی می سپارد .

ما به گونه ای تربیت می شویم که برای همه چیز ازقبل برنامه ریزی کنیم و دست و پای این کودک را می بندیم و همانگونه که رقص کودک بطور غریزی و فطری نیاز به برنامه از قبل تعیین شده ندارد بعضی اوقات ما برای اینکه شور و شعف زندگی خودمان را حفظ کنیم و این شور وشعف را به دنیای اطراف خود منتشر کنیم رقص کودک جای خود را باز می کند .

رقص کودک را بخاطر بسپار و فارغ از هرگونه قضاوت و برنامه از پیش تعیین شده به کودک درون خودت فرصت بده که برقصد .

شاید رقص کودک درون تو دویدن با پای برهنه در کنار ساحل یا در معابرعمومی باشد.

شاید رقص کودک درون تو قهقه سردادن باشد .

یا اینکه پوشیدن لباسی باشد به رنگی که عرف جامعه نپسندد . گاهی لازم است کودک درون تو فارغ از نگاهها و قضاوت ها برقصد .

رقص کودک را بخاطر بسپار و گاهی اوقات این کودک را از زندان بایدها و نبایدها و قضاوت ها رها کن وبگذار با هر حرکتی که دوست دارد برقصد .

رقص کودک را بخاطر بسپار .

به قلم شهناز غفای .

 

درباره نویسنده: شهناز غفاری

مطالب زیر را حتما بخوانید

2 دیدگاه

  1. سلام ممنون ام ازشما.جالب بود.کاش میشد تو جامعه ی خودمون ای کودک شاد درونمون رو زنده نگه داریم.آرزوی سلامتی وشادی دارم براتون.

    1. سلام پریسا خانم
      اگر جامعه این فرصت را از ما دریغ می کند ما خودمان می توانیم از کودک درونمان مراقبت کنیم با کودک درون ارتباط برقرار کنیم و به خواسته هایش توجه نماییم

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *