رقص کودک

رقص کودک را همه ما دیده ایم این رقص بدون هیچ برنامه ریزی خاصی انجام می گیرد . رقص کودک سرشار از انرژی های مثبت و الهام بخش می باشد.

رقص کودک منبع الهام بخش برای ما می باشد.

رقص کودک را بدون هیچ قضاوتی  نگاه می کنیم و هر دو طرف از دیدن آن لذت می بریم ؛ این رقص هم کودک را دچار شور و شعف می کند و هم افرادی که آنرا می بینند .

اینکه می گویم رقص کودک می تواند منبع الهام بخش باشد بخاطر این است که از قبل ما کودک را برای رقصیدن آماده نکرده ایم و کودک هم برنامه خاصی نداشته است یعنی رقص کودک ازقبل پیش بینی نشده است و اگر رقص کودک حرکات ناموزن هم باشد باز هم به این رقص توجه می کنیم و تشویق می کنیم .

اینکه چه اتفاقی می افتد در بزرگسالی ما رقص کودک درون خودمان را بدست فراموشی می سپاریم دلایل زیادی دارد که مهمترین آنها تربیت خانوادگی و نوع فرهنگی می باشد که ما درآن زندگی می کنیم .

زمانی که رقص کودک را ما در دوران کودکی نادیده بگیریم این کودک دیگر هرگزنخواهد رقصید ؛ زمانی که ما می گوییم رقص مال دخترهاست و برای پسر زشت هست که برقصد و از یک برهه زمانی خاص رقص برای دختر هم ممنوع می شود از آنجاست که این کودک شاد بودن و زندگی کردن بدون برنامه که یک بخشی از روال طبیعی زندگی بشر هست را بدست فراموشی می سپارد .

ما به گونه ای تربیت می شویم که برای همه چیز ازقبل برنامه ریزی کنیم و دست و پای این کودک را می بندیم و همانگونه که رقص کودک بطور غریزی و فطری نیاز به برنامه از قبل تعیین شده ندارد بعضی اوقات ما برای اینکه شور و شعف زندگی خودمان را حفظ کنیم و این شور وشعف را به دنیای اطراف خود منتشر کنیم رقص کودک جای خود را باز می کند .

رقص کودک را بخاطر بسپار و فارغ از هرگونه قضاوت و برنامه از پیش تعیین شده به کودک درون خودت فرصت بده که برقصد .

شاید رقص کودک درون تو دویدن با پای برهنه در کنار ساحل یا در معابرعمومی باشد.

شاید رقص کودک درون تو قهقه سردادن باشد .

یا اینکه پوشیدن لباسی باشد به رنگی که عرف جامعه نپسندد . گاهی لازم است کودک درون تو فارغ از نگاهها و قضاوت ها برقصد .

رقص کودک را بخاطر بسپار و گاهی اوقات این کودک را از زندان بایدها و نبایدها و قضاوت ها رها کن وبگذار با هر حرکتی که دوست دارد برقصد .

رقص کودک را بخاطر بسپار .

به قلم شهناز غفای .